ايران گشت

ابوالفتح دهقان ساماني (سيف الشعرا) مرد‏ي صوفي مسلك و عارف بود ‏كه د ‏ر ميان ايلات بختياري مي زيست ود ‏ر سال 1326 هجري قمري درگذشت. وي كه جهان را د‏ر منشور اشراق و عرفان ميد ‏يد، زندگي پر رمز و رازي داشت. مقبره اين عارف ايليا تي د ‏ر حدود 28 كيلومتري شمال شهركرد قرار دارد و مانند زندگي اش به شكل عجيب و پر رمز و رازي بناگرد يده است. اين آرامگاه نزد‏يك پل زمانخان قرار دارد كه بر روي رودخانه سامان ايجاد شده است. بناي آرامگاه دهقان ساماني از لحاظ شيوه ساخت و نوع معماري بسيار در خور توجه مي باشد. ‏غزل زير از سروده هاي زيباي دهقان ساماني است: ‏باده زنم، روزگار اگر بگذارد ، پاي به ساحل به اختيار گذارم ، دست بر آن زلف بيقرار برآرم ، من دگر از خانه راه دشت نگيرم ، از بر تيرم گريختن بود آسان ، بانگ مؤذن مرا كشد سوي مسجد ، پاي دل از حلقه جنون به درآرم ، گردش چشم نگار اگر بگذارد ، گريه بي اختيار اگر بگذارد ، عشق تو، برمن قراراگربگذارد ، جنبش باد بهار اگر بگذارد ، غمزه آن شهسوار اگر بگذارد ، ناله جانسوز تار اگر بگذارد ، سلسله زلف يار اگر بگذارد ، توبه كند پيش پپر صومعه دهقان ، مغبچه ميگسار اگربگذارد.