مرگ
| شب جمعهٔ مردها آزادند و مى‌آيند بالاى بام خانه‌شان، بنابراين نبايد از آنها غيبت كرد و بايد به دعاى خير آنها را ياد كرد (۱) هر كسى يك ستاره روي آسمان دارد وقتيكه مي ميرد ستاره‌اش مى‌افتد. |
| (۱) . '۱' اندردين گويد كه هربار كه روزگار پدر و مادر و فرزندان يا خويشاوندان باشد روان ايشان بيايد بر سراى بايستد و گوش مى‌دارند كه آفرينگان ايشان گويند '۲' هرگاه كه مى‌زد و آفرينگان ببينند آسانى راحت و شادى و خرمى برايشان مى‌رسد '۳' و هرگاه كه نكنند تا نماز شام گوش مى‌دارند '۴' و چون نماز شام باشد و نكنند تا نيم شب اميد مى‌دارند '۵' و چون مى‌زد و آفرينگان نكنند ايشان نوميد بگردند و گويند اى دادار (او رمزد) وه افزودنى ايشان نمى‌دانند كه از آن جهان بمى بايد آمدن هم چون ما مينو را پشت بردن برايشان (را) نيز بر درون و مى‌زد آفرينگان ديگر كسان حاجت باشد نه آنكه ما در به ديشان حاجتى هست ليكن چون ميزد ما نكنند آفرينگان ما نگويند نيز بدان بلا كه بديشان خواهد رسيدن باز نتوانيم داشت '۶' اين بگويد باز جايگاه خويش شوند. بند هش ص ۱۶۱ همچنين رجوع شود به صد در نثر ۱۳ ص ۱۲ در ۳۷ ص ۲۸ بند هش ص ۱۲۴. |
| - هفت قدم دنبال تابوت بروند ثواب دارد (۲). |
| (۲) . و چندان كه از پس تابوت نسا بتوانند رفتن بروند، چه هر گامى را كه از پس نسا شوند سيصد استير گرفته بود و هر استير چهار درم بود چنانكه سيصد استير هزار و دويست درم بود به هر گامى چندين كرفه بود 'صد در نثر ص ۱۲' . |
| - وقتى كه مرده را از اطاق بيرون مى‌برند سرجايش يك خشت مى‌گذارند رويش يك تكه گوشت و شب يك كاسه شربت و يك بشقاب حلوا و چراغ روشن (۳) در آن اطاق مى‌گذارند صبح آنها را مى‌برند سرقبرش |
| (۳) . هر سه شب هم جائى كه روان ازين جدا شده باشد بايد كه آن سه روز روشنائى نهاده باشند. |
| - مرده را كه از خانه بيرون مى‌برند آرد سرخ كرده (حلواى پيش جنازه) با يك ران گوسفند جلو تابوت مى‌برند. |
| - شب‌هاى جمعه براى خيراموات بايد خرما به گدا داد. |
| - در هنگام مرگ بايد چشم و چانهٔ مرده را بست اگر چشم مرده باز باشد معلوم مى‌شود كه از دنيا دل نمى‌كند. |
| - اگر مرده بخندد بهشتى است و اگر بدقيافه باشد گناه‌كار است. |
| - تابوت اگر صاف برود و سبك باشد مرده ثواب كار است. |
| - آب روى مرده را در خانهٔ كسى بريزند آوارگى مى‌آورد. |
| - مرده را كه چال كردند هفت قدم دور مى‌شوند دوباره بر مى‌گردند چونكه چشم به راه است. |
| - هر كس عادت داشته باشد حنا به ناخن خود ببندد شب اول قبر از او پرسش نخواهند كرد. |
ارسال شده توسط مهدی rafsanjani20 در سه شنبه بیست و دوم 9 1390 | (0) نظر