آيين هاي محرم در استان آذربايجان
ماه‌هاي محرم و صفر در آذربايجان ماه‌هايي است كه مردم استان‌اعم از شيعه و سني و حتي اقليت‌ها از هر حركتي كه به نوعي بيانگر سرور و طرب باشد ،دوري مي‌جويند.
دراعتقادات محلي مردم استان توسل به دسته‌هاي عزاداري براي شفاي بيماران از سالار شهيدان جايگاه ويژه‌اي دارد طوري كه بارها مشاهده شده بيماراني از هموطنان مسيحي مقيم شهرهاي استان نيز در مسير دسته‌هاي عزاداري نشسته و از شهيدان كربلا طلب حاجت كرده‌اند.
در روزهاي تاسوعا و عاشورا در مناطقي از شهراروميه كه جمعيتي از اقليت‌هاي ديني نيز در آن سكونت دارند مسيحيان زيادي را مي‌توان يافت كه همراه با ديگر مردم در مسير عبور دسته‌ها قرار گرفته و براي امام حسين(ع) و شهداي كربلا اشك مي‌ريزند.
در عزاداري‌هاي مردم آذربايجان غربي به مانند برخي مناطق كشور از نماد هايي مانند علم، كتل و اسب به عنوان مظهر ذوالجناح و گهواره به ياد حضرت اصغر طفل شيرخوار كربلا استفاده مي‌شود كه اين سمبل‌ها در ايجاد فضاي حزن و اندوه به عزاداري‌ها نقش موثري ايفا مي‌كند.
به اعتقاد مردم منطقه دادن نذري به گهواره "علي‌اصغر" موجب شفاي كودكان بيمار مي‌شود و دادن نذر به ذوالجناح نيز موجب گشايش در كارها خواهد شد.
شبيه‌خواني نيز از جمله آيين‌هايي است كه معمولا در روز عاشورا در برخي از روستاهاي شهرهاي اروميه، خوي، سلماس و ماكو انجام مي‌گيرد كه اين شبيه - خواني‌ها به نوعي بازسازي صحنه‌هاي روز عاشورا در صحراي كربلاست و چگونگي به شهادت رسيدن ياران امام حسين (ع) و خود آن حضرت است.
پخش نذورات از جمله نان فتير، شربت، شير داغ و حلوا در امام‌زاده‌ها مرسوم است و حتي در برخي از امام‌زاده‌ها مردم گوسفند قرباني كرده و گوشت آن را در بين دسته‌ها پخش مي‌كنند.
در سحرگاه روز سوم كه در اروميه به آن "اهل قبيله" گفته مي‌شود در برخي از مناطق تعدادي از جوانان در حالي كه لباس‌هاي عربي به تن كرده‌اند از مساجد خارج شده و اشعاري را به مضمون زير مي‌خوانند "اي اهل قبيله برويم جسم بي‌سر و بي‌كفن امام حسين (ع) را دفن كنيم ."