استان اردبيل 2
كاشي معرق
يكي از صنايع دستي سنتي و زيباي استان كاشي معرق نام دارد و آن عبارتست از قطعه هاي بزرگ و كوچك بريده شده كاشي كه بر اساس طرح با نقوش مختلف و رنگهاي متفاوت تراشيده شده و كنار يكديگر قرار مي گيرند و به شكل قطعه اي بزرگتر در مي آيند.از مراكز توليد كاشي معرق مي توان به شهرهاي اصفهان, مشهد و تهران اشاره نمود. در اردبيل نيز كارگاههاي متعددي در اين زمينه فعاليت دارند.انواع رنگهاي كاشي مورد استفاده در كاشي معرق عبارتند از : سفيد, آبي تيره, فيروزه اي, سبز, پرتقالي و ... .
نقاشي روي چرم
يكي از صنايع دستي سنتي و زيباي استان اردبيل نقاشي روي چرم نام دارد و آن عبارتست از نقاشي و طراحي سنتي بر روي چرم كه موارد مصرف فراواني دارد و از زيبايي خاصي برخوردار مي باشد. براي نقاشي روي چرم معمولا از چرم گوسفندي دباغي شده به رنگ كرم استفاده مي نمايند.رنگهاي مورد استفاده در نقاشي روي چرم از نوع رنگهاي پيگمنت بوده و حلال آن الكل مي باشد. پس از پايان نقاشي از محلول رزين براي ثبات و جلاي رنگ استفاده مي نمايند. در نهايت از ورني براي شفافيت, براق شدن و عايق بودن كار بهره مي برند.نقاشي روي چرم در خلخال و اردبيل رواج دارد.
چاقوسازي
مواد اوليه هنر چاقوسازي آهن است و دسته چاقو را از شاخ گوزن و يا عاج تهيه مي نمايند. در گذشته روي دسته شمشيرها و غيره را مرصع كاري نيز مي نموده اند و اين كار امروزه بصورت ساده تري انجام مي گيرد. ابزار كار چاقوسازان چكش، پتك، قيچي، كوره و ... مي باشد. روش كار بدين صورت است كه استادكار در كنار كوره آتش، آهن را گداخته و با ضربات پتك آن را به شكل انواع چاقو، كارد, گزليك, قندشكن و ... درآورده سپس با نهايت هنرنمايي و با استفاده از ابزار ساده، از جنس شاخ حيوانات يا عاج دسته آن را كار مي گذارند. پس از اتمام كار چاقو را تيز كرده و آب كروم مي دهند.
خورجين بافي
خورجين بافي بافته اي است كه در اكثر مناطق روستايي و جوامع عشايري با نقوش هندسي توليد مي شود. مواد اوليه آن از پشم هاي رنگي, نخ پنبه اي و گاه موي بز مي باشد كه موارد مصرفي نظير حمل ونقل پشت دوچرخه و موتور و يا چهارپايان را دارد. عرض اين دستبافته بين 30 تا 90 بوده و بصورت قواره اي بافته مي شود. خورجين هايي كه در استان اردبيل بافته مي شوند از كيفيت و زيبايي بيشتري برخوردار هستند و عمدتا در مناطق روستايي و عشايري استان اردبيل توليد و عرضه مي گردد.
جل اسب
يكي از دستبافته هاي زيبا و عشايري استان اردبيل جل اسب نام دارد. جل دستبافته اي است كه به منظور تزئينات اسب و شتر تهيه مي شود. بدنه اصلي جل يك مستطيل است كه دو دستك به آن وصل شده كه اين دستك ها پشت اسب را مي پوشانند. عشاير آذربايجان، دشت مغان، كردهاي خراسان، تركمنها، عشاير فارس، ورامين و ايل افشار هر كدام به گونه اي جل را بافته و تزئين مي كنند. بطور مثال در تركمن صحرا، جل از جنس پارچه و تكه دوزي ماهوتي و پنبه اي با سوزن دوزي هاي زيبايي تهيه مي گردد. در ايلات كرمان بصورت گليم، نقوش سوزني، شيريكي پيچ با تار و پود پشم و در ميان عشاير آذربايجان از تكنيك بافت جاجيم براي توليد جل استفاده مي شود.
قالي بافي
بسياري بجاي كلمه قالي كلمه فرش را بكار مي برند. در اينجا لازم است توضيحي مختصر راجع به تفاوت اين دو كلمه بيان شود. قالي به بافته اي گفته مي شود كه بر روي دار (عمودي يا افقي) بافته شده, تكه هاي كوتاه الياف به وسيله تكنيكي خاص به دور تارهاي موازي گره زده شوند تا بافته داراي پرزهاي بلند گردد (پرزهاي بلند باعث نرمي و لطافت سطح قالي مي شوند). مواد اوليه آن براي تار : پشم, كرك يا ابريشم پرتاب بوده و براي پود : نخ پنبه اي, پشم يا ابريشم كم تاب مي باشد و داري نقوش اسليمي, ختايي و يا هندسي است.