بر اساس نوشته هاي تاريخي اين ناحيه درگذشته بلاد شاپور نام داشت كه توسط شاپور اول ساساني فرزند اردشير اول بنا نهاده شده است. به استناد فارسنامه ناصري اين شهر باستاني زماني يك شهر بزرگ بوده است. حدود 2000 خانه. مسجد، حمام. كاروانسرا، در آن وجود داشت كه في الحال بسياري از آثار مخروبه آن ها بر جاي مانده است. اين شهر در اواخر دوره صفويه به دليل عدم اطمينان به راه هاي بازرگاني آن، صد ماتي ديد و در زمان هرج و مرج دوره زنديه غارت و ويران گرد يد. آثار اين شهر باستاني معماري مخصوصي و جالب توجهي دارند. آثار بسيار زيبا يي از قبيل: آب انبار. بازار. امامزاده ها. ارگ حكومتي و برج و بارو ها كه همان حصار پيرامون شهر بود مشخص شده اند و توجه محققين و اهل فن را جلب مي كند. مصالح بسيار دقيق و محاسبه شده آن از نوع گچ ساروج، أهك و لاشه در آن به كار برده شده و تنها در سقف گنبدي حمام آن آجر به كار رفته است.